Wij speelden de gezamenlijke KNSB-slotronde in Purmerend. In totaal bijna 7 uur heen en terug reizen. Tussendoor speelde ik nog een partij van bijna de volle 6 uur. Wij waren als laatsten van de zaal klaar...
Toen wij uit de speelzaal vertrokken, heb ik nog even de aandacht van de aanwezigen getrokken door 'I'll be back!' te roepen. Hiermee doelend op het volgend seizoen, wanneer wij met Unitas 'orde op zaken' in de Eerste klasse A gaan stellen. Tevens doelend op de film, die ik de avond ervoor heb gekeken: Commando (met Arnold Schwarzenegger), een klassieker met veel actie uit 1985.
Onze teamleider, Jan Baljé, was in de veronderstelling dat wij een thuiswedstrijd speelden. Dit bleek echter een uitwedstrijd te zijn. De opstelling was echter al ingeleverd, dus iedereen had een andere kleur dan hij verwacht had! Einde voorbereiding, als daar al sprake van mocht zijn.
Dit alles pakte echter op een fantastische manier uit! Met name voor Jan zelf, die binnen de kortste keren met zwart gehakt maakte van Tom Bottema. Deze wedstrijd was veruit de beste van Unitas dit seizoen, die ik gezien heb. Na ongeveer een uur zag ik veel mooie stellingen bij ons. Uiteindelijk wonnen wij met 6½-3½ en hebben wij ons gehandhaafd.

Voor mijzelf betekende dit geen Konings-Indisch Bajonet of Sämisch met Lg5, die ik speciaal voor de IM's Peek en Riemersma had bekeken. Nu moest ik met wit spelen. Even kijken, IM Marcel Peek... Wat speelt hij op het door mij de laatste tijd gepraktiseerde 1.d4? Geen idee. Plotseling kon ik mij herinneren dat ik zijn partijen met zwart ben tegengekomen, toen ik naar varianten voor wit de Chigorin keek. Aha, een specialist in die opening. Dus... weer 1.e4 gespeeld! Vrij en onbevangen naar voren! Op dit moment kon ik ervaren hoe prettig het is om zowel hoofdvarianten 1.e4 als hoofdvarianten 1.d4 te kunnen spelen. Ik kan mij zo gewoon aan de tegenstander en aan mijn eigen gemoedstoestand aanpassen. Hij speelde Siciliaans, wat mij zeer positief stemde. FLIPPERKAST GEGARANDEERD, jullie hebben genoeg Sicilianen in mijn uitvoering gezien...
Uiteindelijk is het remise geworden in 73 zetten. Ik heb met mijn zeer bedenkelijke techniek n.a.w. aardig wat winsten in het toreneindspel gemist. Op einde moest ik zelfs oppassen. Er zat weer van alles in de partij. Normale opbouw, die ons niet tegenhield om de partij uit hand te laten lopen, twee wederzijdse tijdnoodfases (ik stopte op zet 30 met noteren, daarna kantelde de partij), tegenstander door de vlag rammen, reconstructie. Erg interessante partij over de hele linie, veel rekenen. Enorm leerzaam. Schaken tot (bijna) kale koningen! Schaken tot je erbij neervalt!
Ik baalde ook totaal niet van een gemiste overwinning tegen een IM. OK, ik ken mijn zwaktes en ik moet eraan werken. Daarnaast blijft schaken nog steeds een menselijk aspect hebben. Ik geniet enorm van zulke partijen! Ik haal er verschrikkelijk veel voldoening uit! Hier schaak ik voor! Daarom vind ik het zo ontzettend leuk! Daarom ga ik zo lang met het team reizen naar een wedstrijd. Voor maximaal schaak! Korte remises komen in mijn vocabulaire niet voor! Uitslag is belangrijk, maar toch wel eens van ondergeschikt belang. Schaken is voor mij op de eerste plaats strijd. Geen kunst, wetenschap, sport, spel o.i.d. Strijd, vechten, karaktervorming, daar gaat het om!

Voor deze PGN-viewer werd gebruik gemaakt van de software van Chess Tempo.